Eens in de ca.1000km sta ik weer voor de keus voor nieuwe hardloopschoenen. Al jaren loop ik op de redelijk voordelige Asics Gel Pulse. Meestal zie ik het 1000km punt natuurlijk al aankomen en struin ik de koopjes af op internet voor weer een overjarig model. Zo loop ik al jaren op schoenen van rond de 60-80 Euro…
Maar hé, ik vind het ook wel leuk om nieuwe dingen uit te proberen. Zo heb ik de laatste tijd ontzettend veel over Hoka One One gelezen. Lopen op kussentjes zie ik heel vaak als positiefs voorbij komen. Dus omdat het 1000km punt weer naderde begon te twijfel toe te slaan. Weer de vertrouwde Asics of toch eens totaal wat anders en voor de Hoka’s gaan? Na heel veel recensies gelezen te hebben toch maar besloten om de Hoka One One Clifton 6 een kans te geven. Het vervelende is alleen dat vanwege de Corona het passen in de winkel zo goed als geen optie was. Tot nu toe heb ik al mijn Asics via internet gekocht en nooit geen problemen tegen gekomen. Dus waarom zou dat niet met de Hoka’s kunnen. Dus maat bepaalt, wat redelijk simpel was omdat de maatvoering niet heel erg afwijkt van de standaard, en besteld voor €130,00. Dat is ongeveer dus het dubbele wat ik normaal aan schoenen uitgeeft. Niet dat het geeft, voor meer loopplezier heb ik het er graag voor over! Het blijf sowieso altijd leuk om je nieuwe schoenen uit te pakken. Maar het leukste is altijd dat als je ze naast je oude schoenen zet, je toch altijd wel duidelijk ziet waarom je ze vervangt… Zo ook nu, de hagelnieuwe Clifton 6 steken enorm af ten opzichte van de inmiddels 1000+ afgetrapte kilometers van de Asics Gel Pulse 10.
Pasvorm Hoka One One Clifton 6
Ik was enorm verrast van het verschil in pasvorm. Na nog geen meter lopen kon ik al duidelijk de positieve kussentjes voelen, echt bizar hoe fijn. Maar ook het voetbed verschilt enorm ten opzichte van de Asics. Zeker onder de middelvoet zit veel meer een hobbel. Het is lastig om te zeggen of dit nu gelijk goed of niet goed is. Verder voelt het wel goed, kan niet gelijk irrigatiepuntjes ontdekken.
Het eerste loopje
Dus de nieuwe Hoka’s aan en klaar voor een loopje van 10km. Misschien niet verstandig om gelijk 10km te lopen op nieuwe schoenen, maar tot nu toe heb ik nooit last gehad van mijn voeten. Dit zowel niet bij hardloopschoenen maar ook bij wandelschoenen. Eigenlijk ben ik geboren met makkelijke voeten ;-) De eerste 5km was behoorlijk wennen maar ook zeker wel fijn! De schoenen liepen soepel, zacht en hebben genoeg steun. Tot nu toe positief. Maar dan de 2e helft…. Het werd met de kilometer slechter. Onderaan mijn linkervoet begon een enorme pijn te ontstaan. Naarmate de 10km naderde voelde ik steeds meer branderige plekken onder beide voorvoeten. Is dit het wennen naar nieuwe schoenen? Dit fenomeen was nieuw voor mij, ik kende dit niet. Normaal trek ik mijn nieuwe schoenen aan en moet ik mijn enthousiasme remmen om niet te veel te lopen. Maar goed, we geven de Cliftons een kans om te wennen.
Het word niet beter na de gewenningsfase
Hoe lang moet je wennen? Inmiddels loop ik al richting de 100km op de Hoka One One Clifton 6 en ik kan niet zeggen dat ik er vrolijker van ben geworden. Eigenlijk van alles al geprobeerd, veters strakker, andere sokken, rustiger lopen, sneller lopen. Het schijnt gewoon niet te helpen. De branderige voeten blijven terugkomen na 6 tot 7 kilometer. De pijnlijk plek onderaan het midden van mijn linkervoet blijft bestaan en komt doordat de rand van de onderschoen scherp is en mijn linkervoet schijnbaar breder is dan mijn rechtervoet waardoor ik dus letterlijk op deze scherpe rand loopt. Met mijn compressiesokken van Falke kan ik de plek wel onderdrukken, maar die branderigheid krijg ik er niet mee weg. Een aantal keren heb ik enorme pijnscheuten door mijn voeten waardoor het lopen meer op een kwelling begint te lijken. Dit is niet te doen.
Hoe nu verder?
Dit is niet de weg die ik op wil. Als lopen een kwelling word en je het plezier met de stap voelt dalen ben je d’r snel klaar mee. De schoenen terugsturen is geen optie meer na een 100km. Mijn oude vertrouwde 1000+ kilometer Asics komen weer uit de kast. Er staat een loopje van 10km op de planning dus nu moet maar eens blijken wat het verschil is en of het echt zo’n verschil is. Na 10km sta ik weer thuis voor de deur en besef dat ik geen pijntje gevoeld heb onderweg. Dat ik weer plezier heb gehad onderweg en de 10km voorbij waren voordat ik het wist. Dit was voor mij toch wel het definitieve afscheid van de Hoka’s. Maar nu had ik dus nog steeds geen vervanging. Dus het internet maar afstruinen in de hoop een paar mooie Asics Gel Pulse te vinden. Bij de eerste Google actie zag ik dat de Asics Gel Pulse 10 inmiddels vervangen is door de Gel Pulse 11. Niet verwonderlijk natuurlijk gezien mijn huidige exemplaar ook uit de uitverkoop kwam. Maar he, verbaasd en met een kleine glimlach zag ik daar nog een paar Asics Gel Pulse 10 staan. Nog slechts in 1 maat verkrijgbaar, en laat dat nu net maat 46 zijn… voor €45,00 Dus na 3 dagen stond de postbode voor de deur met een, voor mij, zeer geliefd pakketje. Mijn vertrouwde Asics! Inmiddels zijn de eerste loopjes alweer achter de rug. Heerlijke vertrouwde pijnloze kilometers, genoten zoals het met hardlopen moet zijn.
Conclusie
Het was een harde leerschool, maar spijt? Nee, eigenlijk niet. Natuurlijk is het niet leuk om schoenen te kopen waar je niet mee hardlopen. Maar het gevoel is dubbel, het eerste gevoel, de eerste kilometers waren ontzetten verrassend en fijn. Dus iedere recensie waarin geschreven staat dat je het gevoel hebt om op kussentjes te lopen is 100% waar. Dus niets ten nadele van Hoka One One, maar helaas passen ze gewoon niet bij mijn voeten.
Een bekende uitspraak blijft toch simpel: Je kan er maar op 1 manier achterkomen of iets werkt, en dat is het te proberen.