De voorbereiding voor een triathlon
Hoe bereid jij je voor op je eerste triathlon? Gebruik je een schema, ren je maar wat rond of ga je je eerst grondig verdiepen in de wereld van opbouw? Voor mijn eerste stappen in de wereld van de triathlon had ik geen schema, eigenlijk trainde ik niet eens. Niet dat ik het niet nodig had, maar ik had eigenlijk geen idee. Als ik zin had trok ik m’n loopschoenen aan voor een rondje hardlopen. Of ik stapte op de fiets voor een woon-werk tocht. Dit laatste is dan wel 56km op één dag, dus had wel een onbedoeld effect.
Mont Ventoux op de fiets
Op weg naar mijn eerste 1/4 triathlon ben ik tijdens de voorjaarsvakantie de Mont Ventoux op gereden. Ik zat een aantal weken voor de triathlon en was al vaker de deur uitgegaan voor een rondje hardlopen, zwemmen of fietsen. Dus de Mont Ventoux leek me wel een goed idee… En als je er toch eigenlijk onder kampeert, waarom dan niet gelijk doorpakken en omhoog fietsen. Lengte bedraagt slechts 21km. Stijgingspercentage is ‘slechts’ 7,5% en het hoogte verschil bedraagt 1576km vanuit Bedoin. Maar een aantal dingen zag ik misschien over het hoofd. Je begint vanuit Bedoin met klimmen, dit stopt niet meer tot aan de top. Als niet geoefende klimmer is dit best een tegenvaller. En er staat altijd, lees echt altijd, wind. Maar goed kleinste verzetje en trappen maar. Heb ook weleens ongetraind een mountainbike tocht in Zwitserland gedaan met zo’n 3.000 hoogtemeters. Maar wat ze me niet verteld hadden is dat je onderaan begint met zo’n 18 graden maar boven eindigt rond het vriespunt. Tuurlijk korte broek, shirt met korte mouwen omhoog is geen probleem. Je trapt je wel warm als het alleen maar omhoog gaat. Maar eenmaal in het vaartje naar beneden is er geen inspanning meer behalve angstvallig je remmen proberen in te knijpen met bevroren vingers! Na een keer of 3 stoppen onderweg om weer gevoel in m’n vingers te krijgen was ik dan toch echt beneden. Yes, we made it!
Het is over en uit
Maar helaas kende de euforie een keerzijde. De dag erna geen centje pijn, wat rustig aangedaan maar voor de rest echt ok. Maar de dag erna, even een kort rondje rennen. Tijdens het rennen voelde ik al steken in m’n rug. Éénmaal terug op de camping stopte ik met lopen, ik voelde een kramp onderin m’n rug en zakte ineen. Het was klaar, ik kon geen kant meer op. Op handen en voeten ben ik m’n bed ingekropen in de hoop dat het wel weg zou trekken. Wel, dat deed het niet. Na een dag of drie letterlijk in bed gelegen te hebben omdat ik niet meer kon lopen op weg naar huis. Mezelf achterin de auto gepropt en een hele lange rit naar huis beleeft.
Het was wel duidelijk, m’n eerste triathlon was verkeken. Ik baalde natuurlijk ontzettend, maar nu achteraf weet ik wel beter.
Het jaar erop me opnieuw ingeschreven voor de 1/4 triathlon. Me iets meer voorbereid, maar wederom zonder enige vorm van schema. Vanwege blauwalg werd het een run-bike-run. Misschien maar goed ook, want het zwemmen had wel een dingetje geweest. Het ging me niet slecht af voor een tamelijk ongetraind persoon. Maar het belangrijkste, het was leuk!
Een serieus traingsschema
Nu train ik serieus met triathlon schema’s. 2x in de week zwemmen, 2(of 3)x in de week fietsen en 2(of 3)x in de week hardlopen. Vanuit nul opgebouwd, rustig aan alles 1x in de week. Korte afstanden met relatief veel rust. Je lichaam laten wennen, in een ritme komen. Nu zit ik per week zomaar aan de 10uur in de week. De schema’s zijn zo opgebouwd dat er opbouw maar ook zeker rust in zit. Ik heb er ruim een jaar de tijd voor genomen om op niveau te komen. Nu werk ik een 1/4 triathlon af in 2:24/2:30. Dat had ik niet kunnen denken onderaan de Mont Ventoux ;-)
De ultieme tip
Neem van mij aan, pluk niet zomaar een schema van internet. Er komt zoveel meer bij kijken. Een schema past zich niet vanzelf aan je omstandigheden aan. Soms voel je je superman, soms een wrak. Hoe ga je daar mee om? Wat doe je bij vragen? Wat als je een blessure oploopt? Dit zijn allemaal vragen waar ik tegenaan ben gelopen. Gelukkig heb ik iemand die mijn schema’s op maat, per 2 weken maakt. Ik kan hem altijd bereiken voor vragen. Zoek ook iemand met ervaring, niet iemand die het toevallig wel leuk vindt om schema’s te maken of een internetsite waar je tegen betaling schema’s kan krijgen. Zoek iemand waar je een klik mee heb, iemand met ervaring met triathlons. Zoek een atleet, bijvoorbeeld Sarissa de Vries. Natuurlijk betaal je er (iets) meer voor maar het is het absoluut waard, zeker na zo’n nare ervaring als ik heb gehad.
Succes en trainse!